04: Nobody did that before.

  Mimo że rozmowa z Kate, wcale się nie kleiła i kiedy mówię, że wcale, mam na myśli kompletnie, to psycholożka nie miała zamiaru wypuścić mnie ze swojego gabinetu. Wciąż nawijała, co akurat mało mnie obchodziło. Tak, wiem, miło z mojej strony, ignorowałam osobę, która pomogła mi w zemście.

  Cóż, jakoś przemęczyłam się z nią te dwie godziny, po czym zabrałam swoje manele i opuściłam progi jej biura. Oddychając z ulgą, udałam się w kierunku wyjścia szkoły. Już miałam rękę na klamce, kiedy ktoś niespodziewanie złapał mnie mocno za przedramię i obrócił tak, że plecami miażdżyłam szkole drzwi.

  Chciałam krzyczeć, ale kiedy zobaczyłam przed sobą Bieber'a momentalnie zamknęłam usta. 

- Posłuchaj mnie ty wredna szmato. - zaczął przybliżając się do mnie tak blisko, że niemal stykaliśmy się ciałami. Moje ciało zareagowało natychmiastowo, stałam jak słup soli. - Mam do załatwienia o wiele ważniejsze sprawy, niżeli użeranie się z taką pindą jak ty. - warknął. - Stań mi jeszcze raz na drodze, a obiecuję, pożałujesz tego. - przybliżył się do mnie jeszcze bardziej, a mi zakręciło się w głowie. - Zrozumiałaś? - szepnął wprost do mojego ucha.

- Powiedz o tym komuś, a wylądujesz na śmietniku. Zrozumiałaś? - warknął na mnie.

  Nim miałam okazję mu odpowiedzieć poczułam jak moje ciało robi się bezwładne i opada na ziemię.

~Justin

  Co kurwa? Pochyliłem się nad szatynką, która leżała u moich stóp. Zastraszałem setki osób, ale żadna z nich przy tym nie zemdlała, zazwyczaj przytakiwali i odchodzili gdzie pieprz rośnie. A ona zemdlała! Kurwa, ona naprawdę zemdlała!

  Nie dość, że od godziny powinienem siedzieć z chłopakami obmyślając plan, to na dodatek miałem do sprzątnięcia tą szmatę. Co miałem niby teraz zrobić? Myśl Justin, myśl. Powtarzałem sobie w myślach. 

- Chłopaki cię zajebią, Bieber. - powiedziałem sam do siebie, podnosząc ciało brązowookiej. - Jesteś już martwy. - warknąłem na siebie.

  Rozejrzałem się dookoła, chcąc upewnić się, że nikt nie będzie widział tego, jak wrzucam nieruchome ciało dziewczyny do samochodu. Gdyby jakiś debil to zobaczył najprawdopodobniej miałbym jeszcze bardziej przesrane. A wierzcie mi, problemów na teraz miałem pod dostatkiem.

  Całe szczęście o tej porze w szkole nikogo już nie było, więc bez problemu udało mi się przenieść ją do mojego samochodu. Tam szybko zasiadłem na miejscu kierowcy i odpalając silnik wjechałem na drogę.

  Zastanawiałem się co powiem chłopakom, ale w jednej chwili uświadomiłem sobie, że mam to w dupie. Jedyne czym się przejmowałem to nieprzytomną dziewczyną siedzącą obok mnie. Normalnie zostawiłbym kogoś na środku szkoły, ale w jej przypadku zmieniłem swoje zasady. Złamałem je dla jakieś szmaty, przez którą będę musiał się nieźle tłumaczyć, mimo że sam nie wiedziałem dlaczego to robię.

  Może dlatego, że jako jedyna miała strasznie niewyparzoną gębę jeżeli o mnie chodzi? Rozumiecie, zazwyczaj ludzie nie wchodzili ze mną w dyskusje, bali się, co akurat mi się podobało, a ona? Potrafiła wyzwać mnie od palantów, przez co na same wspomnienie, zacisnąłem mocno szczękę, nie lubiłem kiedy ktoś odzywał się do mnie bez szacunku, co ta mała szmaciura czyniła.

  Kiedy dojechałem do hotelu, bo przecież do mojego domu wrócić nie mogłem, bo sąsiedzi zaraz by coś spekulowali, wziąłem ją na ręce i ściemniając recepcjonistce, że jesteśmy po długiej podróży dostałem klucz do pokoju jednoosobowego. Wchodząc do środka, położyłem ją na łóżku, wcześniej zdejmując jej buty, nie było nic gorszego, niżeli buty na czystej pościeli.

  Sam usiadłem na krześle i próbowałem wymyślić co dalej. Niestety, nawet nie zacząłem dobrze się zastanawiać, bo mój telefon zaczął dzwonić. Wyciągnąłem go z kieszeni i spojrzałem na wyświetlacz, na którym widniało imię Stefano. Przewracając oczami odebrałem połączenie. 

- Bieber gdzie ty do chuja jesteś, co?! - naskoczył na mnie od progu.

- Sory, miałem lekkie komplikacje, zresztą dalej je mam, będę u was wieczorem, nie mogę teraz gadać, cześć. - nie dając mu chwili na wtrącenie, rozłączyłem się. 
  Przeczesałem palcami moje włosy, po czym poszedłem do łazienki, gdzie obmyłem twarz zimną wodą.

  Nie miałem pojęcia jak się z tego wszystkiego wygrzebie. Oby ta mała szmata zaraz się obudziła, bo straciłem na nią wystarczająco dużo czasu jak na jeden dzień.

  Wróciłem do sypialni, gdzie rozłożyłem się wygodnie na kanapie i spoglądałem na szatynkę. Mimo że była jak wrzód na dupie, to była naprawdę piękna. Wyglądała na taką spokojną kiedy spała. Podszedłem do niej bliżej, chcąc przykryć ją kocem.

  Tak w zasadzie to od kiedy ja jestem taki dobry kurwa co? Już miałem odłożyć koc na bok, kiedy moją uwagę przykuła jej lewa dłoń, która bezwładnie opadała z łóżka. Podciągnąłem rękaw jej bluzy do góry i zobaczyłem ślady po cięciu. Momentalnie zacisnąłem szczękę. Jeżeli było coś, co doprowadzało mnie do wściekłej furii, to rany na nadgarstkach dziewczyn.

  W mojej głowie zaraz zaczęło się piekło związane z tym, dlaczego taka osoba, jak ona, z niewyparzoną, ale jakże ładną buzią, okaleczała samą siebie? Nim jednak mogłem się nad tym bardziej zastanowić, jej powieki powoli podnosiły się do góry. 

- Wyspałaś się skarbie? - uśmiechnąłem się do niej szyderczo, mimo że wcześniej pozwoliłem sobie na chwilę słabości, wciąż byłem tym samym Justin'em, a ona tą samą szmatą, która wpędziła mnie do kozy za nic.

***

Gdyby ktoś nie zrozumiał, to wypowiedź na początku, pisana kursywą to wspomnienie, z czasem będzie ich więcej, a przynajmniej tak chcę zrobić :).
Dość dużo osób pod poprzednim rozdziałem narzekało na długość rozdziału, ale one takie będą, czasami zdarzą się dłuższe, czasami krótsze. Robię tak, ponieważ z doświadczenia wiem, że takie bardzo długie rozdziały po prostu nudzą. Wolę dodawać krótsze rozdziały i częściej, niżeli dłuższe i rzadziej :). Jeżeli ktoś chce, żebym go informowała, wystarczy zostawić komentarz z informacją 'informuj mnie' i twitterem, czy jakimkolwiek innym kontaktem :).
Piątka pojawi się w środę.
DZIĘKUJĘ ZA 21 KOMENTARZY POD POPRZEDNIM ROZDZIAŁEM FSDJFKGSDFSD JARAM SIĘ JAK NIE WIEM *________________*.
+ 35 dni! *_*.
CZYTASZ = KOMENTUJESZ