20: Am I dreaming?

  Wstałam na równe nogi, miałam kłopot z powstrzymaniem łez, którym najchętniej pozwoliłabym spłynąć po policzkach. Wychodząc na korytarz krzyknęłam na cały dom.

- Chłopaki! - moją złość z pewnością dało się wyczuć. - Vinny! - weszłam do jego pokoju, nawet nie przejmując się tym, że może być na mnie zły. - Vinny wstawaj, Justin się obudził! - warknęłam szturchając jego ciało.
- Mamo, daj mi spokój. - wybełkotał przez sen.
- Jezu Vinny przestań, wstawaj! - krzyknęłam po raz kolejny, nie miałam ochoty na jakiekolwiek żarty. - Justin się obudził. - powiedziałam, kiedy otworzył oczy.
- Jak się czuje? - jego zmiana nastroju wcale mnie nie zaskoczyła.
- Dobrze... - zastanowiłam się nad swoimi słowami. - Tak myślę. - dodałam.
- Co masz na myśli? - zapytał stojąc już na nogach.
- On.. - spuściłam wzrok w dół. - On nic nie pamięta. - szepnęłam ledwo dosłyszalnie.
- Jak to nic nie pamięta?! - podniósł głos, a jego oczy momentalnie poszerzały.

  Nie odpowiadając już nic po prostu wyszłam z jego pokoju i udałam się do sypialni Justin'a.

- Może mi ktoś kurwa powiedzieć o co chodzi? - od progu naskoczył na mnie posiniaczony chłopak. Czy on w ogóle przejął się swoim stanem?

  Zignorowałam jego pytanie i usiadłam na skraju jego łóżka, Vinny podszedł do niego.

- Dobrze się czujesz stary? - zapytał spokojnie.
- Czułbym się lepiej wiedząc kim wy do chuja jesteście. - warknął na niego. - A dodatkowo dlaczego jestem w takim stanie? - Wkurwiający Justin wraca!
- Kurwa. - Vinny warknął pod nosem. - On naprawdę nic nie pamięta. - zwrócił się do mnie, ale nie miałam odwagi cokolwiek mu odpowiedzieć. - Zaraz wrócę. - zniknął za drzwiami pokoju.

  Justin przeszywał mnie wzrokiem przez cały czas, przez co rozglądałam się nerwowo po pokoju. Wiedziałam, że chciałby usłyszeć jakieś wyjaśnienia, ale ja nie byłam w stanie wydusić z siebie chociażby jednego słowa. Sama tego nie rozumiałam. Doskonale czułam, że jest bardziej niżeli wściekły, ale co mogłam z tym zrobić? Nie streszczę mu życia, bo najnormalniej w świecie mało o nim wiem.

- Mia co jest? - do pokoju wszedł zaspany Stefano. - Justin? - na widok siedzącego już chłopaka, od razu zmienił swój wyraz twarzy. Ze zdenerwowanego, zamienił się w radosnego. - Jak się czujesz? - zapytał podchodząc do niego bliżej, wiedziałam, że zaraz będzie tego żałował.
- Kim wy wszyscy do chuja jesteście, co? - warknął na niego.
- Jak to kim jesteśmy? - zmieszanie wstąpiło na twarz mężczyzny.
- On nic nie pamięta. - szepnęłam bawiąc się moimi palcami.
- Co kurwa?! - Stefano spojrzał na mnie zaskoczony.
- Bieber idź spać. - Vinny niespodziewanie przerwał naszą 'rozmowę' wchodząc do sypialni. - Wy dwoje na korytarz, teraz. - spojrzał najpierw na mnie, a następnie na swojego kolegę wzrokiem mówiącym, że mamy robić to co każe.

  Przełknęłam głośno ślinę, po czym za jego poleceniem wyszłam z pokoju, wcześniej po raz ostatni spoglądając na Justin'a. Był gorzej niż wkurwiony.

  Stałam w korytarzu, czekając aż Vinny ze Stefanem dołączą do mnie, co całe szczęście stało się szybciej niżeli później.

- Co z nim? - zapytałam zniecierpliwiona. - Dlaczego nic nie pamięta?
- No właśnie kurwa, dlaczego mój człowiek nic nie pamięta?! - zirytowany Stefano podniósł głos.
- Dzwoniłem do Christiana, powiedział, że to może minąć, Justin musi tylko odpoczywać. - wyjaśnił nam, ale to wcale nie sprawiło, że odetchnęłam z ulgą.
- Jak to może? - zapytałam patrząc na niego wielkimi oczami.
- Nie wiem Mia! - warknął na mnie. - Tak po prostu powiedział. - syknął przez zaciśnięte zęby. - Zabije skurwysyna, który mu to zrobił! - cisnął ręką w ścianę.

  Stałam, przysłuchując się rozmowie Stefano i Vinny'iego, z której nic nie wynikało. Jedyne co było dla mnie jasne, to fakt, że nie mają zamiaru popuścić temu, przez którego Justin jest w takim, a nie innym stanie.

  Byłam zmęczona, nie tylko dlatego, że nagle wszystko się posypało, ale znowu obudziłam się w środku nocy i nie spałam więcej niżeli 4 godziny.

- Połóż się spać. - poradził mi Vinny widząc, że zasypiam na stojąco.
- Muszę wrócić do domu. - wyjaśniłam mu. - Mógłbyś mnie podwieźć? - poprosiłam, ostatnią rzeczą, na którą miałam ochotę, był spacer po nocy.
- Jasne, tylko się ubiorę. Daj mi chwilę. - powiedział i zniknął za drzwiami swojej sypialni.

  Podchodząc raz jeszcze do pokoju Justin'a, otworzyłam klamkę i weszłam do środka. Ku mojemu zdziwieniu, brązowooki spokojnie spał, co naprawdę mnie zaskoczyło, biorąc pod uwagę, że wcześniej warczał na wszystkich.

  Nie chcąc ryzykować, zbudzeniem go, na palcach wzięłam z półki swój telefon i już chciałam iść, kiedy moją uwagę przykuła paczka papierosów. Nie paliłam od dawna, w zasadzie to wcale tego nie robiłam, zdarzyło mi się raz, może dwa, ale dzisiaj chciałam to powtórzyć, więc nie zastanawiając się długo, chwyciłam niebieską paczuszkę i wyszłam z jego sypialni.

  Od razu popędziłam na zewnątrz, gdzie wyciągnęłam jednego papierosa i włożyłam go sobie między wargi, całe szczęście w środku była też zapalniczka, więc chwilę później stałam delektując się smakiem, o którym ledwo co zapomniałam.

  Skupiłam na nim całą moją uwagę, starając się nie zakrztusić.

  Nie wierzyłam w to wszystko co miało miejsce dzisiaj. To było bardziej niż nierealne, nigdy wcześniej nie pomyślałabym, że coś takiego może przytrafić się komuś z mojego otoczenia.

  Na samą myśl, że jeszcze dwa dni temu miałam ochotę udusić Justin'a własnymi rękoma, zacisnęłam mocno pięści.

- Nie wiedziałem, że palisz. - męski głos spowodował, że podskoczyłam w miejscu. - Przepraszam, nie chciałem cię wystraszyć. - Vinny podszedł bliżej mnie.
- W porządku. - odparłam zaciągając się papierosem. - I nie palę. - odpowiedziałam i uśmiechnęłam się do niego, po czym rzucając papierosa na ziemię, zdeptałam go butem. - Chodźmy. - ruszyłam przodem do jego samochodu.

  Droga minęła niemal w całkowitym milczeniu, nie żeby Vinny był zły czy coś w tym rodzaju, po prostu zarówno jego jak i mnie, przerastała sytuacja panująca wokół nas. Poza tym nie chciałam grać na jego nerwach, już raz dzisiaj na mnie krzyknął i to mi chyba wystarczyło.

  Całe szczęście nim się obejrzałam, staliśmy już pod moim domem.

- Wpadnę do niego po szkole. - odezwałam się otwierając drzwi. - Dzięki za podwiezienie. - wysiliłam się na uśmiech, po czym odwróciłam się na pięcie i poszłam do domu.

  Miałam ochotę na długą, gorącą, relaksującą kąpiel, która bez wątpienia pomogłaby mi jakoś przetrwać. Wspinając się po rynnie, myślałam tylko i wyłącznie o wannie i moim łóżku. Mimo że nie zostało mi dużo czasu, zamierzałam się jeszcze zdrzemnąć.

  Uchyliłam okno, po czym wspięłam się do góry i zarzuciłam nogi na drugą stronę. Nim się obejrzałam stałam w swoim pokoju, o własnych jeszcze siłach.

- Gdzie byłaś, młoda damo? - głos Janey odbił się po pomieszczeniu.

  Czy to jest jakiś pierdolony sen? 

***

Przybywam z nowym rozdziałem :). 

Rozdziały zostają bez zmian, zgodnie z Waszym wyborem xo. 

Jak zawsze możecie zostawiać swoje namiary. 

Na koncercie było fdsgildsghegifuldgaefidjlgkaehfiul. Tutaj macie kilka moich filmików, jakość nie jest jakoś bardzo dobra, ale czy to ważne? Byłam tam, moje wspomnienia się liczą. Nie filmiki. MÓJ KANAŁ NA YT SWAG SWAG SWAG SWAG SWAG SWAG SWAG haha :) xo. 

+ 21 rozdział powinien być w sobotę/niedzielę :)

CZYTASZ = KOMENTUJESZ.