43: Drinking to forget.

  Spojrzałam ostatni raz w lustro. Makijaż naprawdę potrafi zdziałać cuda. Zamiast podpuchniętych oczu i worków pod nimi, moja twarz była jak bez najmniejszej skazy. Musiałam zdecydować się na odrobinę mocniejsze podkreślenie oczu, aby ukryć moje zmęczenie, ale wydawało mi się, że świetnie mi się to udało. Na sobie miałam czarne rurki i moją ulubioną szarą bluzę, która zasłaniała to, co powinna zasłonić. Włosy rozpuściłam ze względu na to, że w końcu były świeże, bowiem wcześniejsza kąpiel dobrze mi zrobiła.

  Usłyszałam dzwonek do drzwi przez co zdziwiona chwyciłam mój zegarek, na którym widniała punkt 18.

  Cholera spóźniłam się.

  W pośpiechu nakładając conversy wyszłam z domu, uprzednio zamykając go na klucz, Jane z pewnością będzie miała swój komplet.

- Hej, przepraszam właśnie miałam po ciebie wychodzić. - szybko wyjaśniłam i uśmiechnęłam się do Georgina'y, a następnie w szoku po raz kolejny zmierzyłam ją od stóp do głów, wyglądała jakby miała zamiar iść na co najmniej imprezę. Na jej stopach po raz kolejny świeciły wysokie obcasy, a jej krótka, obcisła sukienka ledwo zakrywała to co w rzeczywistości miała ukryć.
- Cześć Mia, nic się nie stało. - jej promienny uśmiech przywitał moją osobę. Dlaczego ona jest taka radosna? Dlaczego nie potrafię być jak ona? - Idziemy? - ponagliła mnie, kiedy stałam i wpatrywałam się w nią, jak jakaś kretynka.
- Tak, tak. - odpowiedziałam wyrzucając z głowy zbędne myśli.

  Nie byłam najlepszym przewodnikiem, ale pokazałam Gina'ie, bo tak kazała mi na siebie mówić, te miejsca, o których miałam jakiekolwiek pojęcie. Po drodze dowiedziałam się o niej kilku rzeczy. Mianowicie, przeprowadziła się z rodzicami do Stratford, zaraz po tym jak zmarł jej wujek. Była jedynaczką, a jej mama i tata byli bardzo zapracowanymi ludźmi. Oboje byli artystami przez co poświęcali jej mało uwagi, ale była wyrozumiałą córką, która rozumiała, że muszą zarobić na jedzenie dla ich trójki.

  Była bardzo otwartą osobą i szczerze mówiąc byłam w lekkim szoku, że powiedziała mi o sobie tak dużo, w końcu ja nie pisnęłam ani słówka o swoim życiu.

- Co tam jest? - zapytała wskazując palcem na drugą stronę ulicy.
- Klub, jest nowy, otworzyli go niedawno. - wyjaśniłam, mając nadzieję, że właśnie taka jest prawda, nigdy wcześniej nie wiedziałam o jego istnieniu.
- Koniecznie musimy tam iść! - powiedziała podekscytowana i zanim miałam okazję coś powiedzieć, sprzeciwić się czy chociażby zgodzić, byłam siłą zaciągnięta przed same drzwi wielkiego budynku, z którego leciała głośna muzyka.
- Gina nie jestem pewna, czy powinnyśmy tutaj być. - krzyknęłam jej do ucha, ponieważ nawet hałas na zewnątrz był nie do zniesienia.
- Oj daj spokój Mia, rozejrzymy się i zaraz wyjdziemy. - odpowiedziała popychając mnie przed siebie, tak że zderzyłam się z wysokim, umięśnionym ochroniarzem przez którego zamarłam w miejscu. Super.
- Dowód poproszę. - wręcz warknął do mnie, ale ja nawet nie miałam siły ruszyć ręką, a co dopiero odezwać się do niego z prośbą aby mnie wpuścił bez niego, bo moja nowa głupia koleżanka zaciągnęła mnie tutaj bez mojej zgody.

  Widząc, że nie mam zamiaru nic odpowiedzieć Georgina podeszła do niego bliżej i stając na palcach wyszeptała mu coś do ucha. Badałam jego wyraz twarzy, a kiedy przesunął się z zasięgu drzwi pozwalając nam wejść do środka, czym prędzej wkroczyłam przekroczyłam progi klubu.

  Zamierzam zabić tą sztuczną lalkę.

- Już, jest fajnie? - krzyknęłam do niej mając nadzieję, że mnie usłyszy. - Zobaczyłaś jak tu jest, teraz możemy wrócić do domu. - powiedziałam i już miałam zawracać, kiedy jej ręka skutecznie mnie unieruchomiła.
- Chodź wypijemy po drinku i wrócimy do domu. - zachęciła mnie.
- Nie piję. - odpowiedziałam szybko.
- W takim razie potańczymy? Cokolwiek, dalej, nie będziemy siedzieć w domu jak głupie kujony. - zaśmiała się głośno i po raz kolejny dzisiaj, pociągnęła mnie tym razem w stronę baru.
- Kamikaze dwa razy! - krzyknęła do bramana.
- Gina mówiłam, że nie piję! - warknęłam na nią.
- Zrób to dla mnie, tylko jedna kolejka, później dam ci spokój. - przewróciłam oczami, powiedziałam, że nie będę pić i nie mam zamiaru. - Za naszą znajomość. - przysunęła do mnie kieliszek z trunkiem i spoglądała na mnie z nadzieją.

Spojrzałam na mojego nachlanego ojca, zdążyłam położyć go już na łóżko. Tym razem spoglądałam na niego przez dłuższą chwilę.

- Dlaczego w ogóle pijesz? - zapytałam go, mając ochotę zabić go wzrokiem. 

- Widzisz córeczko. - zaczął, czym mnie zaskoczył, osobiście myślałam, że nie będzie w stanie kontaktować. - Cały czar w piciu jest wtedy, kiedy pod wpływem zaczynasz zapominać o całym świecie. O wszystkich problemach i innym syfie. Pijesz, żeby zapomnieć, proste. - odpowiedział z uśmiechem na twarzy. - Chociaż czasami to nie pomaga. - dodał wstając z łóżka. - I musisz posłużyć się kimś innym. - uśmiechnął się do siebie, a ja doskonale wiedziałam co mnie czeka przez co moje oczy szybko wypełniły się słonymi łzami. - Ja zamierzam cię pieprzyć, tak jak to robiłem z twoją matką.

- Dawaj. - warknęłam chcąc zwalczyć łzy w oczach.
- I to mi się podoba! - krzyknęła uradowana, a na jej twarzy widniał szeroki uśmiech.
   Na dzień dzisiejszy postanowiłam zapomnieć, o Justin'ie, Jane, ojcu, matce, o moich fatalnych ubraniach biorąc pod uwagę fakt, że byłyśmy na imprezie, po prostu o wszystkim.

~Justin

- Co macie na myśli? - zapytałem zaskoczony.
- Nie jesteśmy idiotami Justin. - Stefano powiedział łagodnym tonem, który zaczynał mnie denerwować. - Wiemy, że spędzasz pod jej domem mnóstwo czasu. To nie jest dla ciebie dobre.
- Skąd wiesz co jest dla mnie dobre, a co nie? - warknąłem wkurzony. Nie mogłem jej zostawić.
- Utwierdzasz się w przekonaniu, że musisz się nią opiekować. - słowa Vinny'iego nie zaskoczyły mnie, właśnie taki był tok mojego rozumowania. - Widzisz? Nawet temu nie zaprzeczasz. - spojrzał na mnie. - Mia da sobie radę, pamiętaj, że to ona wybrała takie życie. Życie bez ciebie. - powiedział dobitnie sprawiając, że spuściłem z niego wzrok. - Mia daje sobie radę sama i przyszedł czas, abyś ty także zaczął to robić.
- To tylko miesiąc.. - zacząłem.
- To aż miesiąc Justin. Nie możesz tak żyć. Po prostu nie możesz. - Stefano skutecznie mi przerwał. - Czas, żebyś poszedł do przodu.
- Jest dla mnie wszystkim. - powiedziałem bardziej sam do siebie, niżeli do nich.
- Była. - poprawił mnie Vinny. - Ona nie wróci. Gdyby mała to zrobić, teraz najprawdopodobniej byłaby tutaj razem z nami.

  Spojrzałem na nich ponownie. Wiedziałem, że mieli rację. Gdyby coś miałoby się zmienić, już dawno by się zmieniło. Mia nie chciała mnie w swoim życiu, wolała iść przez świat beze mnie i szczerze mówiąc, wcale jej nie winię. Nigdy w ogóle nie powinno być jej w pobliżu mojego otoczenia. Zbyt wiele przeszła, żeby zmagać się z jeszcze większym gównem. Nie ważne jak bardzo chciałbym zapewnić jej bezpieczeństwo, mój styl życia nigdy by mi na to nie pozwolił.

- Macie rację. - szepnąłem.

 ***

Muszę powiedzieć, że jesteście naprawdę bardzo podejrzliwi hahah :D. Odnośnie Georgina'y to przekonacie się w przyszłości jak to z nią będzie :) x.

Macie odpowiedź Justin'a... I co myślicie o sposobie Mii, na odreagowanie całego bagna, w którym miała okazję być? Co z tego wyniknie?

Jesteście naprawdę niesamowici, nie spodziewałam się aż 30 komentarzy! ;o. Jestem w szoku! Ale bardzo pozytywnym, dziękuję za każde słowo, a szczególnie osobom, które lubią się rozpisać, bo ja wręcz uwielbiam czytać o tym co myślicie, daje mi to niezłego kopa! :D.

Opowiadanie wróciło, więc mam nadzieję, że kontakty z Wami także powrócą :).

Póki co wszystko idzie tak jak powinno być z rozdziałami i wgl, ale jeżeli kiedykolwiek będę miała jakieś opóźnienia (co póki co się na pewno nie zdarzy), to liczę na waszą wyrozumiałość, bo mimo, że szkoła jeszcze nie miała okazji się zacząć, ja już mam jutro sprawdzian LOL, więc przez to mam trochę harówę i mogę pisać jedynie weekendami, a wiecie jakie są weekendy, zawsze coś się w nie robi i czas leci i leci... 

No, ale jak już wspominałam, na razie nie ma się czym martwić, wręcz przeciwnie, bo rozdziały będą dłuższe! :). 

A jeśli o rozdziałach mowa, kolejnego spodziewajcie się w ukochaną środę ;) x

CZYTASZ = KOMENTUJESZ